چرا به فرزندانمان محبت نمی­کنیم؟

ـ قسمت اولبرگرفته از کتاب «منِ دیگرِ ما»ـ حجت­الاسلام عباسی ولدی1. نیاز جانبی دانستن محبتبرخی والدین محبت را یک نیاز جانبی می­دانند که اگر پاسخ داده شود بد نیست اما اگر به آن بی­توجه باشیم اتفاق خاصی رخ نمی­دهد. فرزندانی که در خانواده دچار کمبود محبت می­شوند به دنبال جایی برای تأمین این نیاز می­روند. اگر کسانی که به این نیاز او پاسخ مثبت می­دهند دچار انحراف باشند باید منتظر بود که آنها از آثار محبت نهایت سوء استفاده را کنند زیرا فرزند ما با توجه به رابطه محبتی که با آنها برقرار کرده است شبیه آنها شود و از رفتار و گفتار آنها بی چون و چرا تبعیت می­کند. 2. تفسیر نادرست از محبت افراطیاگر به فرزندانمان زیاد محبت کنیم لوس می­شوند. باید در جواب گفت: امام صادق علیه السلام می­فرمایند: «خداوند به بنده­ای که به فرزندش محبت شدید دارد رحم می­کند.»(الکافی، ج6، ص50) همچنین نهی از زیاده­روی در محبت می­تواند اشاره به برخی از کارها باشد که نه تنها واقعیت آن محبت نیست بلکه جفا در حق فرزند است مثلا به اسم محبت، استقلال را از بچه­ها می­گیرند به گونه­ای که در انجام کارهای خود به قدری وابسته به والدین هستند که از عهده کارهای خودشان بر نمی­آیند یا انکه به بهانه محبت اجازه هر کاری را به آنها بدهیم حتی کارهایی که برایشان خطرناک است. حتی گاهی اوقات لازم است کار زشت فرزند به پدر اطلاع داده شود تا او از اقتدار خود برای بازداشتن فرزند از این کار استفاده کند. 3. برداشت غلط از میزان محبت به فرزندبرخی بی آنکه به سن فرزند توجه کنند میزان نیاز فرزند به محبت را با نیاز خودشان به محبت مقایسه می­کنند. اینها خودشان در طول روز به قدری مشغول امور مختلف هستند که به برخی از نیازهای روحی خود از جمله محبت کمتر توجه می­کنند. در حالیکه فرزندان به جهت مشغله­های کمتری که دارند و همچنین به جهت لطافت روحی بالاتر نسبت به ما، نیاز بیشتری به محبت دارند. 4. مشغله های فراوانشیوه زندگی امروزی و شلوغ بازاری که اطراف زندگی پدر و مادر ایجاد شده فرصت پاسخگویی به نیازهای طبیعی فرزندان را از ما گرفته است. 5. تربیت خانوادگیبرخی از والدین در خانواده هایی بزرگ شده­اند که به هر دلیل ابراز محبت در میان آنان مرسوم نبوده است. این افراد محبت کردن را یاد نگرفته­اند و به همین دلیل هم محبت نمی­کنند و نوعی شرم و خجالت کاذب موجب می­شود که نتوانند به فرزندانشان محبت کنند. اولا باید توجه داشت که محبت دیدن حق فرزندان شماست که در صورت ادا نشدن این حق، اتفاقات ناگواری در انتظار شماست.ثانیا در میان شیوه­های ابراز محبت برخی از شیوه­ها وجود دارند که حتی شرم و حیای کاذب هم نمی­تواند مانع آن باشد مثل تواضع، خوش­رویی، خوش­زبانی، خوش­اخلاقی، صداقت، مصافحه و ... این شرم و حیای کاذب بیشتر مانع محبت­های زبانی است.ثالثا شرم و حیای کاذب هم با توکل به خدا و با ابراز محبت آن هم به صورت تدریجی از میان خواهد رفت. برای مثال می­توان این روش را انجام داد: یک بار قبل از رفتن فرزندتان به مدرسه در یک کاغذ کوچک بنویسید: «دوستت دارم» این کاغذ را به او بدهید و بگویید در مدرسه آن را باز کند و بخواند و وقتی که از مدرسه آمد بگویید چیزی که در کاغذ نوشته بودم حرف دلم بود. یا قبل از آمدن از مدرسه به روی یک برگه بنویسید و در اتاقش بگذارید که دلم برایت تنگ شده بود. خوشحالم که به خانه آمده­ای. آرام آرام این محبت­های نوشتاری را به زبانی تبدیل کنید.