تلویزیونی شدن خانواده ها بشقاب های سفره پشت بام مان ـ حجت الاسلام عباسی ولدی

اعتیاد به رسانه زمینه را برای انتخاب عاقلانه شبکه ­های موجود بسیار تنگ می­ کند. کسی هم که اعتیاد پیدا کرد تنها به تنوع می­ اندیشد همین. ما باید سبک زندگی خودمان را به سمت و سویی ببریم که مدیریت زندگی خودمان را به دست بگیریم نه اینکه تلویزیون زندگی ما را مدیریت کند. قدیم که تلویزیون نبود مگر مردم در خانه­ ها چه می­ کردند؟ بیکار که نمی­ نشستند بالاخره کاری می­ کردند با هم حرف می­ زدند کارهای خانه را تقسیم می­ کردند بچه­ ها کار هنری می­کردند خوب می­ خوابیدند. الآن همین خوب نخوابیدن بلای جان بسیاری از خانواده­ ها شده و عامل اصلی آن تلویزیون است.

باور کنید فلسفه شب این نبود که ما پای سریال و فیلم بنشینیم. خدا در قرآن می­فرماید: «هُوَ الَّذی جَعَلَ لَکُمُ الَّلَیلَ لِتَسکُنُوا فِیه؛[1] اوست کسی که برای شما شب را قرار داد تا در آن بیارامید.» آیا واقعا این سریال­ ها و فیلم­ ها مایه آرامش است؟ این تنش­ ها مایه آرامش است؟

ما معتقدیم صدا و سیما به فراخور ذائقه­ هایی که در جامعه وجود دارد باید با رعایت حدودِ دینی، برنامه­ سازی کند اما معتقد نیستیم که اگر صدا و سیما در این امر کوتاهی نکند مردم دیگر سراغ ماهواره نمی ­روند. کسی که خودش را به تلویزیون عادت می ­دهد با برنامه­ های تلویزیون دیگر ارضا نمی­ شود. کمی که ایمانش ضعیف باشد می­ رود سراغ سریال­ های ماهواره ­ای.

ما وقتی می­ خواهیم پولمان را خرج کنیم با هزار حساب و کتاب این کار را انجام می ­دهیم. گاهی برای مبلغی اندک یک معامله را به هم می ­زنیم. چرا درباره عمرمان مثل پولمان عمل نمی­ کنیم؟!؟

باتشکر از برادر حامد ملانوری

---

[1] سوره یونس، آیه 10